متن زیر نوشته آقای محمد رضا عبدالله نسب است، که به تحریریه بهبهانما ارسال و عینا منتشر می شود.

عنوان: گمشده ی توده ها

محمدرضا عبداله نسب ( کارشناسی ارشد علوم سیاسی)

نکته : نوشته ذیل، صرفا تحلیل است و بس!

1. انتخابات بزنگاه ” سلب” و ” ایجاب” است، بدین معنا که رای دهنده با رای به کاندیدایی، به دنبال ” نه” و “نفی” به کاندیدای دیگری باشد که در این حالت ” ایجاب” کاندیدایی در پسِ ” سلب” کاندیدای دیگری نهفته است پس نامزد سیاست ورز باید بتواند نمرات منفی خویش را که ممکن است در اذهان عموم، حالت” سلب” ایجاد کند، کمرنگ یا ترمیم کند تا بتواند به مرحله ” ایجاب” برسد.
2. ویژگی انتخابات 7 اسفند بهبهان، ” تکثر” بود، بدین معنا که تکثر سیاسی- گفتمانی و تنوع قومی- قبیله ای ، توامان بودند که این مختصات، بازی را پرشورتر، حساس تر و رقابتی تر نمود . از اردوگاه چپ بر خلاف دو دوره پیش، چند کاندیدا حضور داشتند، در جناح اصول گرا همین چینش وجود داشت و زیادی کاندیداهایی از خاستگاه روستا هم بدیهی بود . البته می توان این تکثر را از زوایای مختلفی تحلیل و بررسی کرد، مثل: سبدهای رای مشترک دوگانه سالاری- کشت زر، ضرغامی- مژدهی پور، میری – سیدی و… نکته قابل توجه اینکه ماحصل این تکثر ، “شکنندگی رای ” بود و عدم اختلاف آراء هر نامزد با نفر بعدی را در پی داشت.
3. در تحلیل و تدقیق آراء هر نامزد و نتیجه نهایی انتخابات ، میتوان زوایای مختلف را دید و به نتیجه رسید اما آنچه که نظر نگارنده را به جلب نمود، بازی ” سلب” و ” ایجاب” ای بود که توسط رای توده های شهری انجام شد. غرض اینکه رای توده های شهری و نه رای سیاسی- گفتمانی ، به دنبال حلقه گمشده ای بنام” مدیریت و کارآمدی” ، بود. برای تبیین بیشتر این فرضیه ، بهتر است به بررسی رای دو کاندیدا بپردازیم:

 تابلوی اول: رای توده ای شهر به حاج شریعتی که نماینده کنونی شهر است به شدت حالت ” نفی” داشت و طوری شد که ایشان در شمارش نهایی آراء،  نفر هشتم شد! ایشان در دور اول انتخابات گذشته در صندوقهای شهری حدود 11 هزار رای کسب کرد ولی این دوره رای ایشان حدود 4 هزار است ، آن هم با احتساب آراء حومه و نه فقط صندوق های شهری!! این حالت، فرایندی بود که شاید نه در استان بلکه کشور همانند نداشته باشد!

در نگاه نویسنده، علت اصلی افت رای، عدم توفیق ایشان در مقوله” مدیریت و کارآمدی ” است ، یعنی حاج شریعتی نتوانست به مطالبات توده ها پاسخ دهد و گام های اصولی و موثر در ترفیع وضعیت بهبهان بردارد. البته از  دلایلی سیاسی چون وجود رقبایی با سبد رای مشترک در کاهش رای حاج شریعتی نمی توان چشم پوشی کرد.

تابلوی دوم: شنبه 8 اسفند کسی با استاد ضرغامی به مرحله دوم رفت که کمتر تحلیل گری به موفقیت وی گمان می برد و او کسی نبود جز مهندش کشت زر. ایشان با وجود رقبای قدری چون سالاری و مژدهی پور توانست به مرحله دوم راه یابد و نام پدیده انتخابات را از آنِ خود کند. درباره چرایی راهیابی ایشان به مرحله دوم بهتر است به شاه کلید رای توده های شهری رفت و آن چیزی نیست جز ” کارآمدی و مدیریت”.

توده های شهر که فارغ از بازی های سیاسی اند و مسائل روزمره شهرستان را با عینک سیاست نمی بینند به دنبال رجلی بودند که مدیر باشه تا الزاما سیاست دان و اهل تحیل و میتینگ های سیاسی! پس می توان این تابلوی دوم را رای ” ایجابی” نامید . با کنار هم نهادن دو تابولی فوق الذکر به گزاره اول ” سلب و ایجاب” می توان رسید و رای حاج شریعتی و مهندس کشت زر را با این گزاره تحلیل نمود. نتیجه اینکه توده ها مردم به دنبال مدیری هستند که بتواند ضمن حل مشکلات روزمرشان، جایگاه بهبهان را در شهرستان ارتقا دهد، که مهندس کشت زر با سابقه شهرداری سردشت، توانست این تصویر را از خود به مردم نشان دهد. البته اینکه ایشان در کسوت نمایندگی، به فرض پیروزی در مرحله دوم، چقدر موفق باشد را باید به تاریخ و آینده سپرد و هر گونه قضاوتی عالمانه نیست.