به هر ترتیب تقابل طیف های سیاسی باعث تولید میوه کال سیاست در بیابان توسعه بهبهان شده است.

برداشت های ابزاری و فصلی از سیاست آنچنان تیشه به ریشه منافع و حتی منابع بهبهان زده است که سال ها زمان می طلبد تا بتوان علف های هرز و خارهای تیز سیاست زدگی را از پیکر بی جان و خسته بهبهان جدا کرد.

سوال اساسی چنین مطرح می شود که فرآورده کنش گران و همچنین سهام دو طیف سیاسی در ایجاد بستر پایدار توسعه در بهبهان به چه میزان بوده است؟

آیا تا کنون دو طیف سیاسی توانسته اند از توان بی بدیل خود برآیندی برای حل معادله توسعه بهبهان خروجی بدهند؟

اساسا” رجحان بخشیدن سیاست بر سایر امور در یک بوم محدود جغرافیایی که طعم توسعه را نچشیده است با چه منطقی برابری دارد؟

در بومی که هنوز طعم فقر در حوزه زیر ساخت ها تلخ ترین چاشنی آبادانی است آیا مبتلا شدن به ویروس مهلک سیاست زدگی جفا در حق ساکنانی نیست که از بیماری سیاست زدگی رنجور هستند؟

نگارنده به هیچ عنوان در صدد آن نخواهد بود که توان مغتنم کنش گران و اهالی سیاست را در مثلث اقتصاد،فرهنگ و سیاست را را تخفیف دهد. بلکه نگارنده به دنبال آن است که با هایلایت کردن توان بالقوه و بالفعل ساکنان کوی سیاست این مهم را یادآور شود که عدم روحیه تعامل بر سر احیاء منابع و تحصیل منافع مردم تنها نقطه ضعف بازیگران تئاتر سیاست در بهبهان است.

شوربختانه ویترین سیاست بهبهان با تعدادی انگشت شمار از مدل های طیف های مختلف سیاسی پر شده است که خیل عظیم تحول خواهان بوم بهبهان از دیدن این ویترین دلسرد شده اند…

به هر ترتیب به گمان نگارنده چنین می رسد که مهندس حبیب الله کشت زر با درک و تحلیل صحیح از تحولات سالیان اخیر به این مهم رسیده است که اکسیر توسعه را می تواند از درون مایه و توان دو طیف سیاسی بهبهان تولید کند.

نگاه ژرف و بالا دستی توسعه محور، به توان بالای نیروهایی که در هر دو اردوگاه سیاسی حضور دارند شاکله و ساختار گفتمان مهندس کشت زر را رقم زده است.

ارتفاع گرفتن نگاه مهندس کشت زر نسبت به فعالیت، فعالان سیاسی نقطه قوت و امید در سپهر سیاسی بهبهان خواهد بود.