به گزارش پایگاه خبری بهبهانما، تنگ سولک در غرب تنگ بجک و در نزدیکی شهر لیکک، از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد و در حدود ۴۵ کیلومتری غرب بهبهان قرار دارد که به لحاظ نزدیکی به محدوده شهرستان بهبهان، عموماً مورد استفاده مردم شهرستان بهبهان قرار می‌گیرد.
نام تنگ به جهت وجود شکاف عظیمی که در اثر عبور سیلاب‌ها از کوه پیدا شده است به آن اطلاق می‌شود و سولک هم گویا بخاطر درختان سروی است که در این تنگه روییده است و این کاف انتهای سولک نباید به معنی تصغیر است.
چون مردم محلی به سرو، سول می‌گویند، این تنگه به نام تنگ به نام سولک معروف شده است.
این تنگ، از تنگ‌های بسیار مهم، طویل و وسیع موجود در رشته کوه حاتم است که در انتها و از سمت غرب به تنگ مهمتری به نام ماغر متصل می‌شود.
در این تنگه، روی چهار سنگ جدا شده از کوه، نقش‌ها و کتیبه‌هایی از دوره الیمایی(اشکانی) حجاری شده که این نقوش در ۱۲ کیلومتری شمال شهرستان بهمیی، در بخش مرکزی لیکک و توی مسیر جاده تنگ ماغر بر صخره‌ای از کوهپایه‌های زاگرس قرار دارد و در تنگه سولک ۴ نقش برجسته وجود دارد که در آن تاجگذاری چند پادشاه الیمایی به تصویر در آمده است.
در این نقش برجسته‌ها که بر روی ۴ قطعه سنگ جداگانه حجاری شده،۳۳ نقش انسان، ۴ نقش اسب،۲ نقش حیوان درنده،۲ نقش حیوانی شبیه بزغاله و۳ نقش عقاب به چشم می‌خورد.
مسیری که با عبور از آن می‌شود به محل نقش برجسته‌های تنگ سولک راه پیدا کرد، جاده باستانی سنگ فرش شده ایه که محققین این محل را به محراب خدایان کهن و عبادتگاه شکوهمند اقوام عیلامی می‌دانند.
از ویژگی‌های بارز نقش برجسته‌های تنگ سولک، نمایش تصویر کامل انسانی شبیه به نقش برجسته‌های بجای مانده از دوران اشکانیان.
این اثر در تاریخ ۲۹ آذر ۱۳۱۶ با شمارهٔ ثبت ۳۱۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
منبع : باشگاه خبرنگارارن جوان
